زمینه و هدف: عفونت مزمن بافت آدنوئید یکی از دلایل هیپرتروفی آن است و می تواند به عنوان مخزن باکتری های پاتوژن عمل کند. هدف این مطالعه بررسی شیوع استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسلا کاتارالیس در بافت آدنوئید کودکان مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، بعد از نمونه گیری از 113 کودک مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید در شرایط بیهوشی اتاق عمل، نمونه بافت آدنوئید در شرایط استریل به آزمایشگاه میکروب شناسی ارسال شد و بر روی نمونه ها جهت شناسایی باکتری ها، کشت و روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلی مراز انجام شد. یافته ها: با روش کشت، استرپتوکوکوس پنومونیه با بیشترین فراوانی (33.6 درصد) جداسازی و بعد از آن به ترتیب هموفیلوس آنفلوانزا (29.2 درصد) و موراکسلا کاتارالیس (9.7 درصد) شناسایی شد. با روش مولکولی، استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسلا کاتارالیس به ترتیب در 31 درصد، 29.2 درصد و 9.7 درصد موارد شناسایی گردیدند. نتیجه گیری: باکتری های استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسلا کاتارالیس با فراوانی متفاوتی از آدنوئید بیماران مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید جداسازی می شوند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه: هیپرتروفی آدنوئید نقش مهمی در انسداد مکانیکی نازوفارنکس در کودکان دارد. با توجه به اینکه علائم ناشی از هیپرتروفی آدنوئید اغلب در زمان دراز کشیدن بیمار رخ می دهد بنابراین ارزیابی رادیولوژیک این بیماران در حال خوابیده با علایم بالینی بیماران مطابقت بیشتری دارد، لذا هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین عمق نازوفارنکس با علایم بالینی در هیپرتروفی آدنوئید از طریق اندازه گیری گرافی آدنوئید در وضعیت نشسته و خوابیده می باشد. روش کار: در این مطالعه 31 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه ENT مرکز آموزشی درمانی کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز، که علایم بالینی هیپرتروفی آدنوئید را داشتند وارد مطالعه شدند. علایم بالینی بیماری شامل: خرخرشبانه، تنفس با دهان باز، گرفتگی بینی دائمی و آپنه انسدادی خواب برای هر کودک ارزیابی و به عنوان نمره ارزیابی علایم شناسی در نظر گرفته شد. همچنین A/N Ratio از طریق گرافی نمای آدنوئید در وضعیت نشسته و خوابیده برای بیمار ارزیابی گردید. یافته ها: در این مطالعه 16 دختر و 15 پسر مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید با میانگین سنی 58/1± 39/7 سال وارد مطالعه شدند. نتایج حاصله نشان داد که همه بیماران دارای علائم تنفس با دهان باز، خرخر شبانه و گرفتگی بینی دائمی بودند، در حالی که تنها در 4 نفر از بیماران آپنه انسدادی خواب مشاهده گردید. نتایج بدست امده در این مطالعه نشان داد که میانگین A/N Ratio در بیماران در حالات نشسته 016/0± 79/0 و خوابیده 015/0± 89/0 بود. نتایج نشان داد که میانگین A/N Ratio در حالت خوابیده بیشتر است (0/05>P). نتیجه گیری: ارزیابی رادیولوژیک این بیماران در حال خوابیده قابل اعتمادتر بود و با علایم بالینی بیماران مطابقت بیشتری دارد و جهت پیشگیری از عوارض هیپرتروفی آدنوئید، لترال سفالومتری در حالت خوابیده ارجحیت بیشتری نسبت به حالت نشسته دارد.

مقدمه: هیپرتروفی لوزه های حلقی (آدنوئید) و عوارض ناشی از آن، از بیماری های شایع اطفال می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میکروارگانیسم های فعال در بافت آدنوئید، مقایسه مشابهت کشت باکتریولوژیک پرنازال و فارنژیال با کشت آدنوئید و مقایسه مقاومت میکروبی میکروارگانیسم های فعال در بافت آدنوئید در دو گروه بیماران عاضه دار (مبتلا به سینوزیت یا اوتیت میانی همراه با افوزیون) و بدون عارضه دچار هیپرتروفی آدنوئید انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه توصیفی، تعداد 50 بیمار مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید که به علت انسداد تنفسی کاندید عمل جراحی آدنوئیدکتومی بوده و در 4 هفته قبل از عمل آنتی بیوتیک استفاده نکرده بودند، در دو گروه 25 نفری تحت بررسی قرار گرفتند: گروه I: بدون عارضه و گروه II: عارضه دار. از مخاط بینی، حلق و قسمت مرکزی بافت آدنوئید هر بیمار، یک نمونه کشت و یک اسمیر تهیه شد و تحت بررسی باکتریولوژیک قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری نتایج با استفاده از نرم افزار Epi-info 2000 انجام پذیرفت.نتایج: در مجموع در مدت 26 ماه، 50 بیمار مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید تحت بررسی قرار گرفتند. در هر گروه از بیماران مورد مطالعه، ارگانیسم های شایع به ترتیب شیوع، هموفیلوس آنفلوانزا، استرپتوکوک بتا همولیتیک، استرپتوکوک پنومونیه و استافیلوکوک آرئوس بودند که از این وجه در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در مقایسه تشابه کشت باکتریولوژیک آدنوئید با مخاط بینی و حلق، به طور کلی کشت مخاط بینی تشابه بیشتری با کشت از بافت آدنوئید داشت (P<0.01). همچنین در مورد حساسیت آنتی باکتریال، %70.1 از میکروارگانیسم های فعال در گروه عارضه دار نسبت به آنتی بیوتیک های معمولی (بدون اثرات ضد بتالاکتاماز) مقاوم بوده و تنها در برابر آنتی بیوتیک های خاص حساسیت نشان دادند که در مقایسه با گروه بدون عارضه (%21.2) از لحاظ آماری اختلاف معنی دار مشاهده شد (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود در بیماران عارضه دار، از آنتی بیوتیک های قوی تر با اثرات آنتی بتالاکتاماز، اما در درمان بیماران بدون عارضه از آنتی بیوتیک های معمولی جهت کنترل عفونت و جلوگیری از مقاومت میکروبی استفاده شود. همچنین این مطالعه نشان داد که کشت پرنازال برای دستیابی به میکروارگانیسم های فعال از ارزش بالایی برخوردار است.

مقدمه: انحراف سپتوم بینی و هیپرتروفی آدنوئید ها و لوزه های کامی، دو مورد از علل شایع انسداد نازوفارنکس و به دنبال آن تنفس دهانی در کودکان هستند. امروزه پذیرفته شده است که تنفس دهانی مزمن بر رشد و تکامل کرانیوفاسیال تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تفاوت های مورفولوژی کرانیوفاسیال در کودکان دارای دو عامل سببی مختلف تنفس دهانی می باشد.روش کار: این تحقیق بین سال های 86-1384 بر روی 47 کودک 10-6 ساله که عمدتا تنفس دهانی داشتند، انجام شد. پس از معاینات معمول گوش، گلو و بینی، بیماران بر اساس علت انسداد نازوفارنکس به دو گروه تقسیم شدند: گروه 1، باهیپرتروفی آدنوئید و گروه 2، با انحراف سپتوم بینی، جهت ارزیابی مورفولوژی کرانیوفاسیال، سفالومتری لترال از بیماران به عمل آمد. اطلاعات به دست آمده با  آزمون های T-student و Mann-Whitney  مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.نتایج: از لحاظ شیب پلان های مندیبولار و پالاتال، رابطه قدامی خلفی ماگزیلا و مندیبل نسبت به قاعده جمجمه و نسبت های ارتفاع صورت، تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه کودکان با تنفس دهانی مشاهده نشد. تنها زوایای گونیال و کرانیوسرویکال در کودکان با هیپرتروفی آدنوئید به طور معنی داری بیشتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه تفاوت مورفولوژیک قابل توجهی بین کودکان با هیپرتروفی آدنوئید و کودکان با انحراف سپتوم بینی یافت نشد. به نظر می رسد وضعیت دهانی باز و تغییرات دروضعیت زبان و مندیبل به دنبال تنفس دهانی می تواند منشا اصلی تغییرات کرانیوفاسیال در این بیماران باشد و علت این وضعیت تاثیر قابل ملاحظه ای بر تغییرات به وجود آمده ندارد.

هیپرتروفی آدنوئید ایجاد کننده انسداد راه هوایی هنوز به عنوان شایعترین اندیکاسیون عمل جراحی در کودکان محسوب می شوند. اگر چه انسداد طولانی مدت راه هوایی به وسیله آدنوئید باعث سندرم وقفه تنفسی در خواب و ایجاد نارسایی قلبی - ریوی می شود که نیازمند اقدام سریع جراحی است، درجات کمتری از انسداد می تواند مشکلاتی برای کودکان ایجاد نماید که البته اقدامات غیرتهاجمی تری را می طلبد. این کار آزمایی بالینی دارویی در 30 کودک 5 تا 12 ساله با علائم انسدادی راه هوایی فوقانی و هیپرتروفی آدنوئید و در قالب دو گروه شاهد و درمان انجام شد و طی یک ماه بیماران روزانه 336 میکروگرم اسپری بکلومتازون نازال به صورت روزی دوبار در هر بینی استفاده نمودند. پس از یک ماه درمان، در گروه مطالعه افزایش چشمگیر اندازه راه هوایی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. (در گروه درمان P=0.05 و در گروه شاهد P=0.3) همچنین بیماران گروه مطالعه از بهبود ملاحظه نشد. از میان 5 علامت احتقاق بینی، صدای تو دماغی، خرخر شبانه، خواب آلودگی روزانه و خواب ناآرام، سه علامت احتقاق بینی (P=0.01) خرخر شبانه (P=0.001) و خواب ناآرام (P=0.04) بهبودی قابل ملاحظه نسبت به قبل از درمان در گروه مطالعه داشتند و بهبودی دو علامت صدای تو دماغی و خواب آلودگی روزانه نسبی بود. این مطالعه نشان داد که استفاده از اسپری بکلومتازون بدون ایجاد عوارض جانبی قابل ملاحظه میتواند باعث افزایش اندازه راه هوایی و بهبود علائم انسدادی راه هوایی فوقانی ناشی از هیپرتروفی آدنوئید در کودکان شود.

مقدمه: یکی از شایعترین اعمال جراحی در دوران کودکی آدنوتانسیلکتومی می باشد، که ممکن است با عوارضی از جمله عود علائم همراه باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی و علل عود هیپرتروفی آدنوئید پس از آدنوئیدکتومی در اطفال زیر 15 سال در بیمارستان بعثت همدان بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی پرونده تمام بیمارانی که در سالهای 1389 تا 1395 در بیمارستان بعثت همدان تحت جراحی آدنوئیدکتومی به تنهایی یا به همراه تونسیلکتومی قرار گرفته بودند بررسی شده و از بین آنها بیمارانی که تحت جراحی مجدد (رویژن) آدنوئیدکتومی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. با استفاده از چک لیست تهیه شده اطلاعات دموگرافیک، یافته های بالینی نظیر علائم عود، سابقه ی آلرژی، ریفلاکس و فاصله زمانی بین جراحی اول و دوم جمع آوری شد و نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 16 و شاخص های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مجموع 2787 نفر آدنوئیدکتومی شده بودند که 2571 مورد آنها همراه با تانسیلکتومی بوده و از میان آن ها 37 مورد (1.3%) نیاز به رویژن (جراحی مجدد) پیدا کردند. از 37 عمل جراحی روی‍ژن مورد مطالعه 48.65 درصد افراد را زنان و 51.35 درصد را مردان تشکیل می دادند. میانگین سنی افراد در جراحی اول، جراحی دوم و همچنین فاصله زمانی جراحی اول و دوم به ترتیب 5.16، 9.04 و 3.87 سال بود. 10.8 درصد افراد سابقه رینیت آلرژیک و 27 درصد بیماران سابقه مجاورت با دود سیگار را داشتند. 18.9 درصد افراد علائم مرتبط با ریفلاکس را ذکر می کردند. بیشترین شکایت اصلی در بین بیمارانی که تحت رویژن آدنوییدکتومی قرار گرفتند، خرخر شبانه (35.1) و تنفس دهانی (25.9) بود.نتیجه گیری: عود هیپرتروفی آدنوئید پس از آدنوئیدکتومی در اطفال زیر 15 سال 1.3% بود و عوامل مستعد کننده در عود هیپرتروفی آدنویید به ترتیب شیوع عبارت بودند از: در معرض دود سیگار بودن، ریفلاکس و رینیت آلرژیک. توصیه می شود جهت پیشگیری از عود هیپرتروفی آدنوئید ناشی از تکنیک جراحی، پس از جراحی اولیه آدنوئید با آندوسکوپ نازوفارنکس بررسی گردد.

مقدمه: بزرگی آدنوئید به عنوان یکی از علل اصلی اختلال در عملکرد شیپوراستاش و ایجاد OME در نظر گرفته شده است. گروهی از متخصصین ENT و اطفال معتقدند که نمی توان به کمک ارزیابی کلینیکی تنها سایز آدنوئید را تخمین زد و بر اساس آن آدنوئید کتومی سود می برند وجود ندارد. هدف از این مطالعه اندازه گیری نسبت آدنوئید به نازوفارنژیال در کودکان مبتلا به هیپرتروفی آدنوئید و OME می باشد تا به استناد نتایج آن کودکانی را که از آدنوئید کتومی سود خواهند برد مشخص شوند.روش کار: مطالعه به صورت توصیفی تحلیل روی 50 بیمار مبتلا به OME و هیپرتروفی آدنوئید مراجعه کننده به درمانگاه ENT بیمارستان امام رضا (ع) انجام شد. از بیماران نمای لترال گردن استاندارد گرفته شد و اندازه ها با استفاده از آن بررسی و محاسبه شدند. A/N ratio به دست آمده از مطالعه فوق باA/N ratio به دست آمده در کودکان نرمال در همان گروه های سنی که در مطالعات دیگر به دست آمده بود مقایسه شدند و اثرات اندازه آدنوئید روی علایم انسدادی و ریسک ایجاد OME بررسی شد.نتایج: از 50 بیمار مورد مطالعه 6 نفر بین 6-4 سال، 37 نفر بین 8-6 سال، و 7 نفر بین 10-8 سال سن داشتند که مقایسه A/N ratio در گروه های مختلف سنی در بیماران مبتلا به OME با افراد نرمال تفاوت معنی داری نشان نداد (P=0.43). 16 بیمار (32%) بدون علایم انسدادی و 34 بیمار (44%) دارای علایم انسدادی بودند که میانگین A/N ratio در گروه بدون علایم انسدادی (0.44) و در گروه دارای علایم انسدادی به ترتیب (0.49) برای خرخر شبانه (0.62) برای خرخر شبانه همراه با تنفس دهان و (0.75) برای خرخر شبانه و تنفس دهانی همراه و هیپونازالیتی بود. مطالعه فوق مشخص ساخت که در بیماران مبتلا به OME میانگین A/N ratio در گروهی که علایم بارز هیپرتروفی آدنوئید (علایم انسدادی) را دارند به شکل معنی داری بالاتر از گروه بدون علامت است (P<0.001).نتیجه گیری: این مطالعه مشخص ساخت که در بیماران مبتلا به OME و دارای علایم انسدادی، آدنوئید کتومی می تواند اقدام موثری در جهت رفع علایم انسدادی باشد ولی بیمارانی که هیپرتروفی آدنوئید بدون بدون علایم انسدادی دارند از آدنوئید کتومی سودی نخواهند برد.

در این مطالعه آِینده نگر، 98 کودک مبتلا به گرفتگی بینی که به بخشهای اطفال و گوش و حلق و بینی بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. علل، عوارض، و انواع درمان ها بررسی شد. تعداد 43 مورد (42.14%) در سنین 7-2 سال و 55 مورد (53.9%) در سنین 12-7 سال قرار داشتند. شایعترین علت گرفتگی بینی در این دو گروه هیپرتروفی آدنوتانسیلر بود (83.3%) و در این گروه سابقه فامیلی هیپرتروفی لوزه و آدنوئید در 15% موارد مثبت بود. آلرژی بعنوان دومین عامل انسداد بینی بود که 5.88% بیماران را تشکیل می داد و در این گروه سابقه فامیلی حساسیت در 100% موارد مثبت بود. . توده نازوفارنکس، ترومای قدیمی، سینوزیت بدون ارتباط با آدنوئید و جسم خارجی فراموش شده، جزو علل دیگر انسداد بینی در این بررسی بودند. . در مورد آدنوئید، رادیوگرافی لاترال نازوفارنکس بالمس آدنوئید در 91.14% مورد همخوانی داشت. . عوارض گوشی شایعترین عارضۀ انسداد بینی بودند که در این مورد کم شنوایی در 25.48% و اوتیت عود کننده در 18.62% موارد دیده شد. . جراحی در 93.10% بیماران مبتلا به A.T.H درمان قطعی بود که انجام شد.  

مقدمه: بیشتر انسدادهای مجاری هوایی فوقانی به وسیله هیپرتروفی آدنوتونسیلار ایجاد می شود. شیوع شب ادراری در کودکان با علایم انسدادی راه هوایی فوقانی بین 47-8 درصد گزارش شده است، در پژوهش حاضر اثر آدنوتونسیلکتومی در بهبود انورزی کودکان با هیپرتروفی آدنوتونسیلار و ارتباط پاسخ به درمان با شدت هیپرتروفی مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: طی 18 ماه کودکان حداقل 5 ساله که با علایم هیپرتروفی آدنوتونسیلار و انورزی به درمانگاه گوش و گلو و بینی بیمارستان قائم (عج) مشهد مراجعه کردند، بررسی شدند. اطلاعات مربوط به تاریخچه بیماران از نظر دفعات و نوع انورزی، همراه با معاینه فیزیکی شدت هیپرتروفی تونسیل ها و آدنوئید گردآوری شد. پس از آدنوتونسیلکتومی بیماران تا 3 ماه بعد ماهانه از نظر بهبودی انورزی پیگیری شدند.نتایج: تعداد 58 بیمار با میانگین سنی 6.8 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. 63.8 درصد از بیماران انورزی اولیه و 36.2 درصد انورزی ثانویه داشتند. پس از آدنوتونسیلکتومی 88% درصد بهبودی کلی انورزی در ماه اول دیده شد که در مقایسه ماه دوم و سوم تفاوت معناداری نداشت. تمام بیماران با انورزی ثانویه بهبودی کلی انورزی داشتند. ما بین شدت هیپرتروفی آدنو تونسیلار و پاسخ به درمان، تنها در گروه بیماران با هیپرتروفی آدنوئید رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.0001).نتیجه گیری: تمامی کودکان دارای انورزی ثانویه با هیپرتروفی آدنوتونسیلار از آدنوتونسیلکتومی سود می برند که بیشترین بهبود انورزی پس از ماه اول عمل جراحی می باشد. در تشخیص های افتراقی کودک تظاهر کننده با انورزی، هیپرتروفی آدنوتونسیلار باید مد نظر قرار گیرد.